Publicity | tonscherpenzeel

RECENSIES 'THE LION'S DREAM'

Progwereld (Wouter Bessels):

Naast zijn werk voor onder meer Kayak, Youp van ’t Hek en theatergroep Opus One is toetsenist Ton Scherpenzeel zelden op het solopad te vinden. Eind jaren zeventig verraste hij met een interpretatie van Saint-Saens’ “Le Carnaval des Animaux”, terwijl hij vijf jaar later het gewaardeerde “Heart Of The Universe” maakte. Een album dat balanceerde tussen zijn werk van Kayak, Europe en Camel. Alhoewel in de tussentijd het elektronische “Virgin Grounds” onder de naam Orion in 1991 is uitgebracht, heeft het bijna dertig jaar geduurd voor een opvolger. Die is onlangs als het in eigen beheer opgenomen en uitgebrachte “The Lion’s Dream” verschenen. Een sterk op de middeleeuwen geïnspireerde plaat en – volgens de maker – zijn meest persoonlijke tot dusver.

Waarom heeft het dertig jaar geduurd? Ton voelde simpelweg niet de drang om soloartiest ‘te zijn’. Hij kon in de loop der jaren al zijn geschreven songs kwijt, maar desondanks is er toch materiaal op de plank blijven liggen. Werk dat niet geschikt is geacht voor de hierboven genoemde acts, dan wel andere projecten. De ‘tonale beperkingen’, zoals de muzikant uit Hilversum ze noemt, zijn op “The Lion’s Dream” afwezig. Het heeft een werkstuk opgeleverd waarin de maker op zoek gaat naar zijn eigen muzikale achtergrond en passie en gekenmerkt wordt door een totale – dan wel tonale – vrijheid.

Scherpenzeel’s voorliefde voor oude klassieke muziek loopt als een rode draad door het album, met name de Keltisch/Angelsaksische tak daarvan. In Rens van der Zalm vond hij een multi-instrumentalist die hij nog kende van zijn werk met Van ’t Hek en met Flairck-lid Annet Visser werkte hij halverwege jaren negentig samen op een album van diens eigen groep, het door Scherpenzeel geproduceerde “Kamers”. Beide leveren fraaie bijdragen aan de volledig door Ton zelf ingespeelde muziek.

Van de vijftien stukken zijn er vier instrumentaal; het merendeel is door hem zelf ingezongen. Wie van Kayak het album “Merlin” kent, weet dat Ton de zang van de allerlaatste track van die plaat, Love’s Aglow, zelf voor zijn rekening nam. Diezelfde lage, diepe stem siert ook het merendeel van “The Lion’s Dream” en geeft die vocale songs een warm karakter mee, ook omdat deze niet al te dik bovenop de muziek ligt, maar er echt onderdeel van uitmaakt. Een ware verrassing is de bijdrage van Silhouette-zanger Brian de Graeve; hij levert wat achtergrondzang, evenals Marjolein Teepen die we nog kennen van het Kayak-project “Nostradamus”. Zij zingt het dromerige Gryphons And Unicorns. Opmerkelijk zijn drie interpretaties van Kayak-nummers: Relics From A Distant Age, Woe And Alas en Dead Bird Flies Forever. Niet de meest gangbare uit het oeuvre van de band, dus juist een trio dat zich uitstekend leent voor dit soloalbum. Tegelijkertijd geven ze de essentie weer waarom Scherpenzeel deze plaat heeft gemaakt.

Globaal staat de sprookjesachtige sfeer van het album nog niet eens zover af van de Kayak-projecten “Merlin” en “Nostradamus”. Dit is onmiskenbaar het werk van Scherpenzeel die in het geval van “The Lion’s Dream” alle touwtjes zelf in handen heeft gehouden. Daardoor is er op deze cd veel meer sprake van een muzikale eenheid dan op de zojuist vermelde titels. Daarbij komt dat deze derde soloplaat een totaal ander karakter heeft dan de eerste twee. Misschien is het wel het mooiste doel voor zo’n uitstapje: steeds weer een andere kant van je muzikale kunnen tonen. Geen tweede “Heart Of The Universe”, alhoewel dat veel fans zeker zal bevallen. De meest conservatieve fans zullen Scherpenzeel’s derde album wellicht wat té middeleeuws overkomen.

Nee, het maakt de verrassing alleen maar groter: met “The Lion’s Dream” gaat Ton Scherpenzeel terug naar zijn roots en voegt hij daarmee een zeer oorspronkelijk en fraai album aan zijn discografie toe. Mooi plaatje om warm van te worden tijdens de donkere dagen van het jaar.

Norwegian Rock Magazine (Geir Larzen)

De grote drijvende kracht achter Kayak vindt de tijd rijp voor zijn eerste echte soloalbum sinds de jaren ‘80. Je kunt niet om Scherpenzeels typerende harmonievoering en rijke arrangementen heen, en in tegenstelling tot de laatste releases van Kayak, is ‘The Lion’s Dream’ smaakvol doorweven met invloeden van renaissance- en Europese folkmuziek – alles zeer doordacht geschreven en georkestreerd, met hoofdrollen voor het spinet, Gregoriaans, contrapuntische stemvoering in de koorzang, blokfluiten, gitaren en viool. Het zijn de hoofdingrediënten voor een donker, ingetogen repertoire. De aangeboden smeltkroes van moderne technologie en in vergetelheid geraakte instrumenten verschaft het geheel een aantrekkelijke sluier, alsof het een moderne elegie is. Een groot deel van het album heeft een uitstekende hookline, die soms doet denken aan het klassieke Kayak-werk, en de kunst van het weglaten kan niet beter worden uitgevoerd dan in The Cycle', 'From The Throne To The Scaffold', de keltische titelsong en het interlude 'Jest of Fools'. De Kayak-klassiekers 'Woe and Alas' en 'Dead Birds Flies Forever' daarentegen zijn nu in een nieuw jasje gestopt, maar van het waarom ontgaat mij de grap een beetje. Al met al een prachtig en waardig album van Ton Scherpenzeel. Het anker in dit project is de gedachte er achter, niet de uitvoering. Als jouw hart, net als het mijne, ligt bij Kayak en ‘Which Witch’, dan ben je aan jezelf verplicht om ‘The Lion’s Dream’ te kopen.

(vertaald uit het Noors, dank aan Frank Westrus)

I-O Pages (Menno van Brucken Fock)

The Lion's Dream is een zeer persoonlijk document van Ton Scherpenzeel, een man die zichzelf al lang niet meer hoeft te bewijzen. Hij is een begenadigd toetsenist en componist die onder meer in Camel speelde. Scherpenzeel componeerde tal van werken voor Youp van ';t Hek, schreef muziek voor musicals en leidt tot op de dag van vandaag Kayak. Na bijna dertig jaar is er een nieuw soloalbum waarop hij zelf zingt en muzikaal nadrukkelijk teruggrijpt naar de middeleeuwen. En dat in een tijd dat er veel progrock te beluisteren valt, is op zijn zachtst gezegd opvallend. Scherpenzeel maakt gebruikt van 'akoustische' percussie en speelt in een ingetogen stijl. Gastrollen zijn weggelegd voor fluitiste Annet Visser (Flairck) en Rens van der Zalm die onder meer viool speelt. De mooie samenzang komt mede tot stand door Marjolein Teepen en Brian de Graeve (Silhouette). The Lion's Dream klinkt niet zo folkloristisch als Blackmore's Night maar de volksmuziek klinkt wel nadrukkelijk door op dit 45 minuten durende album. Scherpenzeels omfloorste kopstem is karakteristiek, maar zoals hij zelf zegt: ik ben geen zanger. Gewoon jezelf eens kunnen uitleven en compromisloos iets opnemen, is iets wat Ton al jaren wilde en uiteindelijk heeft gedaan. En met verve! Hoewel de muziuek nauwelijks enige relatie heeft met Kayak, staan er wel drie nummers op die oorspronkelijk op Kayak-albums zijn verschenen, uiteraard in een totaal ander arrangement. Voor kenners is de componist Scherpenzeel duidelijk herkenbaar aan bepaalde melodielijnen en overgangen. Met in totaal vijftien tracks, waarvan er vier instrumentaal doet Scherpenzeel in folkstijl hetzelfde als Thijs van Leer ooit deed met Introspection: je andere muzikale kant verkennen. Het album bevat gepolijste, zoetgevooisde muziek en al vid ik de zang niet het sterkste punt, de melodietjes zijn buitengewoon vriendelijk, somds frivool, dan weer warm en melancholiek. The Lion's Dream is een onverwacht, maar zeer aangenaam album van een van Nederlands meest begaafde componisten van symfonische pop.

Zeg je Kayak, dan zeg je Ton Scherpenzeel. Zeg je Ton Scherpenzeel dan kun je ook meerdere dingen zeggen want deze zeer actieve componist en muzikant doet meer dan alleen Kayak. Je kon hem tegenkomen in andere prog rock bands als Camel en zelfs Earth and Fire maar ook bij een Youp van t Hek, voor wiens theatershows hij al heel lang de muziek schrijft. Met Kayak is Scherpenzeel nog zeer actief en het was tijdens een concert in Arnhem dat mijn oog viel op een nieuw solo album van hem; The Lions Dream. Contact werd gelegd en met de waarschuwing van Scherpenzeel erbij dat ik geen Kayak moest verwachten was ik extra benieuwd. Het is inderdaad geen Kayak zoals ik het ken, alhoewel je wel degelijk bekend voorkomende melodielijnen terughoort, duidelijk de hand des meesters dus. The Lions Dream kent een Keltisch/Angelsaksische sfeer en doet ook sprookjesachtig aan. Scherpenzeel zingt zelf maar krijgt bijval van Marjolein Teepe, die ook op Kayaks Nostradamus The Fate Of Man te horen is, en ook Brian de Graeve is als zanger te horen. Van Flairck werd fluitiste Annet Visser gevraagd en Rens van der Zalm mocht als multi instrumentalist zijn aandeel ook leveren. Heeft dit wel raakvlakken met de prog rock? Ik vind van wel want je hoort de roots van een bevlogen muzikant die duidelijk eens heel graag zonder gitaren en beukende drums muziek wilde maken. Muziek die, was het in die tijd uitgebracht, de prog rock van toen was geweest. Sfeervol, een soort Kayak-unplugged, maar dan ook weer niet. - See more at: http://www.lordsofmetal.nl/nl/reviews/view/id/26119#sthash.OIbuqUzA.dpuf

MWE3.com (Robert Silverstein)

Certainly one of the most celebrated Dutch composers of the past 40 years, Ton Scherpenzeel released a CD in 2013 called The Lion’s Dream and it’s really great. What else would you expect from the leader of KAYAK—one of the great progressive rock bands from the European continent. Back in the early / mid 1970’s Kayak were making classic albums like Royal Bed Bouncer and The Last Encore and although Ton wasn’t having his music in Kayak readily available in the U.S. after that, he kept the illustrious band name alive and well with a wealth of Kayak releases in Holland. Ton is best known as Kayak’s composer and keyboardist yet on The Lion’s Dream he takes on the lead vocals as well while receiving backing from several musicians. The album sound is great and very clear. One thing different here is that instead of the progressive Euro-rock sound of Kayak, there’s a gothic and more celtic or medieval rock sound...did someone say funereal? If European rock was 300 years old, then Ton would be the Mozart of the 18th century. But that’s old news to Kayak’s core constituency. What’s new news is that The Lion’s Dream is a bold new step forward for the direction of the Kayak composer’s 45 year career as the leader of Holland’s most important progressive rock band. Maybe it has something to do with the death of long time Kayak drummer Pim Koopman in late November 2009, but there’s something very deeply hermetic about this new music from Ton Scherpenzeel. In addition to the all new music here, there’s also a pair of Kayak covers—”Dead Bird Flies Forever” and “Relics”—two late 1970’s classics, with Ton’s vocal taking Max’s place. There’s also an excellent prog-rock instrumental by Ton that offers another side to the album. Perhaps gone are the days of the classic Kayak lineup with Max Werner, Pim Koopman and guitarist Johan Slager but long time Kayak fans will enjoy Ton Scherpenzeel’s magnificent sounding wide screen vision on The Lion’s Dream.

Lords of Metal (lordsofmetal.nl- Winston Arntz)

Waardering: 79/100

Background Magazine (backgroundmagazine.nl)

The Dutch keyboard player and composer Ton Scherpenzeel is best known for his work with Kayak. Furthermore he has worked with Camel, Earth & Fire, Ayreon and cabaret performer Youp van 't Hek. So far he recorded three solo albums: Le Carnaval Des Animaux (1978), Heart Of The Universe (1984) and Virgin Grounds (1991), the latter album under the pseudonym of Orion. Recently his fourth solo effort saw the light of day called The Lion's Dream. Although Scherpenzeel is a wonderful keyboardist, The Lion's Dream isn't a keyboard orientated album, but that doesn't mean that prog rock devotees should avoid this record! Certainly not, because the album has much more to offer, that is, if you like a kind of folk music influenced by medieval music. This type of music is mostly performed on acoustic instruments.

The fifteen compositions on The Lion's Dream reminded me of the French band Minimum Vital led by the twin brothers Jean-Luc (guitars) and Thierry Payssan (keyboards), but also the music made by Blackmore's Night and The Middle Earth Album (2001) recorded by the American band Glass Hammer. Other references are the British band Gryphon that made the same kind of music in the seventies. The Dutch group Flairck was also inspired by folk music. To create this typical kind of music no Hammonds, Moogs or Mellotrons have been used, but instruments such as fiddles, violas and tin whistles. These were played by Rens van der Zalm, who also performed some guitar parts. The flutes are played by Annet Visser (Flairck).The remaining instruments on this rather mellow album were all done by Scherpenzeel. He also sang on this record together with Brian de Graeve (Silhouette) and Marjolein Teepen, who performed in 2005 Nostradamus- The Fate Of Man with Kayak on stage.

Most songs on The Lion's Dream have been written by Kayak's founder except for two pieces that originally were composed in the fifteenth century: Pase El Agoa and the theme of L'Homme Arme, which is used in the opening track The Cycle. People who are familiar with Kayak's music will notice that the album contains two previously released tracks, namely Woe And Alas, which originally appeared on the band's second eponymous album (1974), and Relics From A Distant Age , which can be found on their fourth effort The Last Encore (1976). While listening to these tracks you can easily recognize the original compositions due to the fact that the vocals sound quite similar.

Ton Scherpenzeel was born under the astrological sign of Leo, which partly explains the album's title. For many years he dreamed of recording a solo album on which he could do whatever he wanted to, which explains the title's second part. He wanted to record music influenced by the medieval music of the fifteenth century. Therefore it isn't that strange that Kayak's finest rock operas Merlin - Bard Of The Unseen (2003) and Nostradamus - The Fate Of Man (2005) deal with legendary people such as King Arthur, Merlin and Nostradamus, who all lived in ancient times.

Although The Lion's Dream isn't a keyboard orientated album, I wasn't disappointed at all. Ton Scherpenzeel proved that he can also entertain prog heads without all the bombastic musical parts, the long epic pieces, the emotional electric guitar parts or the virtuoso synthesizer solos. I can't mention any highlights because the quality level of all compositions is just too high to choose one or two favourites. Therefore this album is highly recommended to those who enjoy the music of Minimum Vital, Flairck, Blackmore's Night, Gryphon and Glass Hammer's The Middle Earth Album.

**** Henri Strik (edited by Peter Willemsen)