LIEFDE (december 2020)
Je maakt wel eens liedjes waarvan je het niet erg vindt dat maar weinig mensen het hebben gehoord. Andersom komt gelukkig, moet ik toegeven, vaker voor. Dat je je afvraagt waarom een nummer zo volslagen onbekend is gebleven, en niet de response kreeg die je stiekem had verwacht. Heel soms wordt me nog wel eens gevraagd, wat ik nou zelf het beste vind dat ik heb geschreven.
Vooropgesteld dat 'beste' in dit verband niet bestaat, en dat mijn voorkeur voor een nummer behoorlijjk afhangt van de uiteindelijke uitvoering, is die vraag uitermate lastig te beantwoorden. Sommige minder sterke liedjes kunnen door de juiste uitvoering flink opknappen, maar met de verkeerde versie help je het eindresultaat juist makkelijk om zeep. Dat doet in wezen natuurlijk niets af aan de oorspronkelijke kwaliteit van het nummer, maar daar heb je weinig aan als het daardoor niet overkomt.
In mijn eigen top tien staan relatief weinig 'bekendere' nummers: een aanzienlijk deel daarvan ligt helaas vrijwel onbeluisterd stof te happen op obscure CD's- of zelfs dat niet eens.
Een zo'n lied is (De) Liefde. Er staan twee nummers met die titel op mijn naam. De ene is muziek op een tekst van Youp van 't Hek, de andere- en daar gaat het nu om- schreef ik eind vorige eeuw voor de musical De Klokkenluider van de Notre Dame door Opus One op een tekst van Coot van Doesburgh.
Als je bedenkt dat dit een familievoorstelling betrof waarbij de helft van het publiek waarschijnlijk nog geen 14 was, schoot dit nummer, een duet tussen Frollo en Esmeralda, zijn doel voor mijn gevoel nogal ambitieus voorbij. De tekst handelt over de onmogelijke liefde van een priester voor een zigeunermeisje. Werkelijk prachtig geschreven maar gezien de doelgroep wellicht wat te plechtig, en de muziek is- al zeg ik het zelf- doordrenkt van een melancholie waarbij je als componist hoopt dat een enkel pakje Kleenex niet afdoende blijkt maar gezien de gemiddelde leeftijd van de toeschouwers was dat misschien niet realistisch. Of onderschat ik nu het effect wat het nummer had in de voorstelling? Verwacht je als betrokken maker misschien teveel van de reactie van de luisteraars?
Ik heb er daarna in elk geval nooit meer iemand over gehoord, en hoewel ik bepaald geen eeuwige roem najaag, is dat toch wel een beetje jammer als het liedje tot je eigen favorieten behoort. Ach, ik heb het met plezier geschreven, zoals ik alles eigenlijk met plezier en en zeker toewijding maak, of er nu kleuters of bejaarden in de zaal worden verwacht. Het schrijven zelf was voor mij altijd het belangrijkste. Maar dan nog- je doet het niet alleen voor jezelf. Een deel van je motivatie ligt toch in de hoop, dat anderen het waarderen- beter nog, er precies uithalen wat jij er in heb gestopt. Inmiddels is mijn ervaring dat dat lang niet altijd lukt. Wat me overigens nooit heeft tegengehouden om het weer te proberen.
Liefde wordt vocaal vertolkt door Iboya Triz en Hans van der Heijden, die zich overtuigend van die lastige taak kwijten, zeker als je beseft dat beiden eigenlijk dansers zijn. Helaas is er bij mijn weten geen video van de hele voorstelling gemaakt. Het staat in elk geval niet op internet, dus we moeten het alleen met de audio doen. Ik speel met de gedachte om alles eens in Soundcloud of Bandcamp te zetten. Hoewel, alles? 40 musicals of voorstellingen met muziek? Ruim 40 uur, minimaal... Misschien toch wat veel.
Ter illustratie wat losse promofilmpjes van de voorstelling die ik zo tegenkwam op internet. Nee, het is geen rock n roll, niet eens Kayak, maar toch voor mij nog steeds een nummer dat- in de juiste context zeker- van de eerste tot de laatste tel klopt. En dat gebeurt me niet zo vaak.
